นายสงกรานต์ มหากาฬ (กรานต์)
นักเรียนทุนรุ่นที่ 14/2555
ชั้นปริญญาตรีปีที่ 2 คณะมนุษยศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทย (กศ.บ.) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ผมเป็นคนจังหวัดนครศรีธรรมราช ตอนอายุได้ 10 ขวบ พ่อของผมประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ที่บ้านของผมต้องพบกับปัญหาหลายๆ อย่าง จนผมรู้สึกว่าการจะได้เรียนต่อนั้นเป็นสิ่งที่ยากลำบากเหลือเกิน ผมจึงตัดสินใจเดินทางมากรุงเทพฯ ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนหนังสือ
ผมเริ่มต้นทำงานจากการรับจ้างขายของที่ตลาดทุกเย็นหลังเลิกเรียน ป้าเจ้าของร้านที่คอยดูแลผมมาตลอด จะให้เงินเป็นค่าขนมไปโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น ด้วยเหตุที่ด้านการเรียนพอใช้ได้ จึงได้มีโอกาสไปสอนพิเศษเด็กๆ ที่ศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ วัดราชาธิวาสวิหาร และในบางครั้งก็รับจ้างร้องเพลงตามงานบวช งานแต่ง หรืองานจ้างต่างๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ถือเป็นประสบการณ์และเป็นทุนการศึกษาให้ผมเรื่อยมา
ผมโชคดีที่ถึงแม้ว่าชีวิตจะต้องพบกับความยากลำบากอยู่บ้าง แต่ผมก็มักจะได้รับการช่วยเหลือจากผู้ใหญ่อยู่เสมอ โดยคุณครูที่โรงเรียนของผม มักจะค่อยให้คำปรึกษา หรือหาเสื้อผ้า อุปกรณ์การเรียนมาให้ คุณครูคณิตจะให้ผมไปทำความสะอาดห้องคณิตศาสตร์ทุกเย็นหลังเลิกเรียน ครูจะให้เงินค่าขนมอาทิตย์ละ 200 บาท จากความประทับใจหลายๆ อย่าง ที่มีคุณครูเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมเลือกเรียนครูในปัจจุบัน จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็เป็นเวลากว่า 9 ปีแล้ว ที่ผมจากบ้านมา ด้วยตัวผมคิดเสมอว่า อนาคตเป็นสิ่งสำคัญ และการศึกษาเท่านั้นจะเป็นเครื่องช่วยในการหาเลี้ยงครอบครัวของผมได้
เมื่อผมเรียนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ผมรู้สึกว่ายิ่งเรียนสูงขึ้นมากเท่าไร ยิ่งต้องใช้เงินมากขึ้นเท่านั้น มันทำให้ผมรู้สึกบันทอนกำลังใจ และคิดว่าคงไม่ได้เรียนต่อ เพราะคงไม่มีเงินส่งตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี ถ้าไม่หาทุนการศึกษามาช่วย ผมจึงพยายามหาทุน และส่งใบสมัครไปในทุกที่ๆ เปิดรับสมัคร จนในวันหนึ่งผมได้มารู้จักกับ “ทุนมูลนิธิดำรงชัยธรรม”
ผมได้สมัครขอรับทุนมูลนิธิดำรงชัยธรรมไป ได้ผ่านขั้นตอนการคัดเลือกต่างๆ ตั้งแต่ส่งใบสมัครพร้อมเรียงความ สัมภาษณ์ที่บ้านและโรงเรียน เข้าค่ายคัดเลือกนักเรียนทุน จนในวันประกาศผลผู้ที่ผ่านการคัดเลือกเป็นนักเรียนทุน ผมรีบเปิดเว็บไซต์มูลนิธิดำรงชัยธรรม และดูรายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือก ตอนแรกหาไม่เจอครับ พอดูให้ดี ชื่อผมอยู่คนแรกของรายชื่อประกาศเลยครับ ตอนนั้นดีใจมากครับ
ถึงตอนนี้ผมจะได้รับทุนการศึกษา ซึ่งช่วยให้ผมไม่ต้องกังวัลเรื่องเงินที่ใช้เรียนต่อแล้ว แต่ผมก็ยังคงดำเนินชีวิตทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเหมือนเดิม เพราะผมเชื่อว่าการเดินทางบนถนนแห่งชีวิตสายนี้ ยังอีกยาวไกล คนที่ได้ผ่านปัญหาและอุปสรรคต่างๆ ไม่ได้ทำให้เขาแย่ลง แต่กลับทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้น และผมคือหนึ่งในนั้น
