มูลนิธิดำรงชัยธรรม เป็นความฝันของผมอย่างหนึ่ง ผมเกิดมาจากครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวย เป็นคนชนชั้นกลาง แต่อย่างน้อยที่สุดพ่อแม่ก็ส่งให้ผมและพี่น้องได้เรียนหนังสือ ตอนเด็กๆ ก็คิดไว้เสมอว่า ถ้าเติบโตมาแล้วมีเงินมีทองเพียงพอก็อยากที่จะเปิดมูลนิธิของตัวเอง ให้ทุนการศึกษากับเด็กที่ขาดโอกาส ซึ่งก็น่าจะเป็นความสุขและความภาคภูมิใจเรื่องหนึ่งที่ผมได้ตอบแทนสังคมบ้าง
แล้ววันนี้ผมโอกาสประสบความสำเร็จ จึงได้นำความฝันมาก่อตั้ง ‘มูลนิธิดำรงชัยธรรม’ ขึ้น ผมคิดว่าการช่วยเด็กๆ ได้ดีที่สุด ก็คือ ช่วยเรื่องการศึกษาซึ่งน่าจะเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้เขาดำรงชีวิตได้ในระยะยาวสำหรับเด็กๆที่รับทุนการศึกษาผมไม่ต้องการการตอบแทนจากนักเรียนทุนที่ทางมูลนิธิได้ส่งให้จนพวกเขาเรียนจบ แต่สิ่งหนึ่งที่อยากให้ทำคือ ขอให้ไปช่วยคนอื่นต่อ หมายความว่า ในหนึ่งปีมูลนิธิได้ช่วยเด็กๆ ได้ 100 คน แล้วเด็ก 100 คนนี้เมื่อจบก็ไปช่วยคนอื่นต่ออีก อยากฝากเด็กๆ ที่รับทุนที่มาจากภูมิภาคต่างๆทั่วประเทศจงได้กลับไปบ้านเกิดของตัวเอง กลับไปช่วยทำอะไรดีๆและทางมูลนิธิไม่คาดหวังว่าต้องเป็นเด็กเก่ง แต่มูลนิธิต้องการเด็กดีที่มีใจช่วยเหลือ อยากแบ่งปัน อยากทำประโยชน์ต่อสังคมสิ่งนี้คือสิ่งที่ทางมูลนิธิอยากเห็นและอยากได้ และหวังว่าถ้านักเรียนทุนเข้าใจความตั้งใจนี้ แล้วช่วยกันทำให้บรรลุเป้าหมายแล้วสังคมที่เราอยู่ก็จะดียิ่งขึ้น
